Shri Raheem Charitam. Vol III Book VII Chp 14 Shloka 14 - 17
सापि नारी तत्प्रभावामविज्ञाय भयेन तु |
चुक्रोश सुस्वरं दीनं कुपिता दुःखतापि च ||
पाप बुद्धिरयं कोपि दुष्टः स्पृशति मामिह |
यूयमागच्छत क्षिप्रं पात मामबलां जनाः ||
उन्मत्तवन्नटन् गायन् परस्त्रीगमनप्रियः |
मामाक्ष्लिष्यति दुष्टोsयं गृहमार्जनतत्पराम् ||
एवामाक्रन्दनं श्रुत्वा क्षिप्रं तत्राययुर्जनाः |
अविचार्य हुसेनं तं विव्यधुः कुपिता भृशम् ||
She was not aware of Hussain’s glory. She, in a confused state of mind engendered by anger, fear, helplessness, and sorrow, started screaming. “This stranger is teasing me. Please come and help me. Please save me, who am helpless. This wicked one has sinful desires. Posing to be a bhakta, he sings and dances. He embraces me when I am busily doing why work. The people who heard her shouting like that, came running there, and angrily beat Hussain without enquiring what had actually happened.